تنبیه فرزندان رفتار آنان را بهتر نمی کند بلکه تنها آنان را در معرض بیماری های روانی قرار می دهد.
تنبیه بدنی کودکان در این هفته در اسکاتلند غیر قانونی بود. البته این امر تنها در اسکاتلند غیر قانونی بود ولی در نقاط دیگر بریتانیا پدران و مادران می توانستند از تنبیهات فیزیکی برای مجازات کودکان خود استفاده کنند. این مجازات در برخی نقاط مجازات معقول است و در قانون اصطلاح درستی برای آن تعریف نشده است. تنبیه بدنی در اکثر کشورها مجاز است. عصبانی بودن در تمام جهان معمول است. ولی بر اساس گزارشی که یونسکو در سال 2014 منتشر کرده است نشان داده است که 80 درصد کودکان جهان در معرض مجازات های خشونت آمیز در خانه هستند. در یک نظرسنجی در انگلیس بر روی 4000 نفر از افراد بزرگسال مشخص شد که تقریبا 59 درصد آنان ممنوع بودن این نوع مجازات را درست نمیدانستند و تنها یک پنجم افراد موافق با غیر قانونی شدن این کار بودند. در یک نظرسنجی دیگر در ایالات متحده نشان داد که تقریبا 76 درصد از مردان و 65 درصد زنان از مجازات خشن فرزندان خود احساس گناه می کنند. تنبیه فیزیکی کودکان اعتماد به نفس آن ها را پایین می آورد و باعث می شود در آینده در مقابل مشکلات آسیب پذیر تر باشند و برای مقابله با آسیب های اجتماعی بسیار ضعیف باشند. والدین می توانند متوجه شوند که کودک آنها در مقابل خواسته هایش می ترسد و برای انجام کارهای خود اعتماد به نفس لازم را ندارد. این افراد در بزرگسالی دچار بیماری های روانی شده و یا در دام مشکلات جامعه گرفتار می شوند و این ناهنجاری باعث می شود تبدیل به فردی جامعه ستیز و خشنی شوند. این یافته جدیدی نیست. در گذشته هم در سال 1960 دانشمندان به عواقب تنبیهات فیزیکی حتی بر نسل بعد نتایجی را به دست آورده بودند. کودکانی که مجازات جسمی را تجربه کرده اند می توانند پیامدهای بسیار ناگواری برای جامعه به دنبال داشته باشند. آسیب های آینده بر روی اثرات خشونت حداقل 5 تحقیق به صورت جامع انجام شده است که در مجموع 200 مطالعه فردی ارزیابی شده اند. این مطالعات نشان می دهند که والدینی که فرزندان خود را می کشند هیچوقت ارتباط مناسبی با آنها نداشته اند. همچنین کودکان مبتلا به دیابت بیشتر در معرض بی توجهی و خشونت هستند. این مطالعات همچنین نشان داده است که کودکان خردسالی که مجازات های فیزیکی می شوند، نشانه هایی از اختلال و عدم اعتماد به نفس در مواجهه با همسالان خود و بعد ها در مواجهه با همکاران و فرزندان خود دارند و این افراد بیشتر در معرض افسردگی، اعتیاد و ناهنجاری های اجتماعی قرار می گیرند. در اوایل سال جاری، گروهی از روانپزشکان در ایالات متحده ادعا کرده اند که تنبیه فیزیکی بسیار مضر است و از آن با عنوان “تجربه نامطلوب در کودکی” یاد می کنند که علت آن را داشتن والدین بد و یا در زندان و … می توان در نظر گرفت. حال چگونه می توان ذهنیت والدین را نسبت به تنبیه فیزیکی تغییر داد و آن ها را متقاعد کرد که این کار آنها بسیار خطرناک است. در این زمینه پزشکان اطفال می توانند بسیار موثر باشند. آکادمی آمریکایی کودکان و انجمن کودکان کانادا از پزشکان دعوت کردند تا بیماران خود را در برابر این خشونت ها راهنمایی کنند و کالج سلطنتی کودکان و کودکستان UK گزارش خود را در سال 2009 منتشر کرد که در آن “استفاده نکردن از تنبیه فیزیکی” را بیان کرد. اما ممنوعیت قانونی به صورت واقعی قوی ترین پیام را منتقل می کند. کشور سوئد در سال 1979 تنبیه فیزیکی را ممنوع اعلام کرد و به دنبال آن 52 کشور دیگر در سراسر جهان نیز راه سوئد را دنبال نمودند و مجازات های فیزیکی را در کشورهای خود ممنوع کردند. اکنون تنها 8 کشور متعهد به ممنوعیت مجازات فیزیکی نیستند که انگلستان هم یکی از آنها می باشد. حال زمان آن رسیده است که این وضعیت شرم آور را تغییر دهیم و مجازات فیزیکی را به عنوان یک عمل خطرناک که به کودکان آسیب می زند قبول کنیم و از کودکانمان در مقابل بیماری های روانی و سلامت ضعیف محافظت کنیم.
